خانه لرزان

 

 رویایش

 آشیانی بود گرم و راحت

 مامنی اطمینان بخش تا پس از پرواز در آبی آسمانها

 درونش فرود آید

 بالهای خسته اش را بگستراند

 و جان تازه ای یابد

 برای بودنی دوباره

     پرنده 
 از برای رویایش

 بهترین شاخه ها را برگزید

 لانه ای ساخت

 زیبا و محکم

    و لی

 هیچ نگاه نکرد
 آشیانش را بر روی کدامین درخت می سازد

   درخت او

 سست ترین ریشه ها را در خاک داشت.

 و خشک ترین شاخه ها در بر.

 

عطش


 در لب طاقچه

 کنار پنجره ای

 که رو به مرغزاری سبز

 با گلهای فراوان و رنگارنگ

 باز می شود

 

 گلدانی است

 خالی از هر گیاه

 خالی از  هر خاک
  گلدانی
  خالی
   اما
 پر ز حسرت

جای خالی بزرگ


همه چیز هست
جز
                       باور
 
و چون نیست
آن گونه که شایسته است
 گویی باز

 هیچ چیز نیست