برای شرکت در سمیناری علمی به دانشگاه شهید بهشتی رفتم.وقتی می خواستم وارد سالن شوم آقایی که لباس نگهبانی بر تن داشت گفت:خانم لطفا برای بازرسی کیف از اون قسمت بروید.پیش خودم گفتم بازرسی دیگه چه صیغه ایه!.از پله ها پایین رفتم ودیدم بله دستگاهی گذاشته اند(بدون زیر ورو کردن وبه شیوه بس مدرن)وباید کیف را روی ریل آن بگذاریم تا آقایی که پشت مانیتور نشسته با دقت محتویات داخل کیف را نگاه کند وبعد یه برچسب عبور رویش بزند.بنده هم کیف محترم را فرستادیم واز آنجایی که وسیله خطر ناکی نداشتم برچسب را دریافتم.وقتی وارد سا لن شدم دیدم نه مثل اینکه مر حله دومی هم هست اونم ایست بازرسی بدنیه(بدون دخالت دست وکاملا محترمانه)در این خوان باید از زیر همون چار چوب هایی که در فرودگاه از زیرش رد می شویم وبوق بوق می کند(شرمنده!اسمش را نمی دونم)گذاشته اند وبرای وارد شدن به سالن سمینار باید ردش می کردیم .بعد از طی این مرحله باموفقیت کاملا حس یه مسافر بهم دست داده بودو منتظر بودم که از پشت میکروفن اعلام کنند که مسافرین پرواز شماره...برای سوار شدن در هواپیما لطفا بفرماییدولی خوب به جای این کلمات آقایی پشت میکروفن رفت وگفت که قرار است ریس محترم مجلس برای مدتی در سمینار حضور یابند.در این جا بود که بالاخره فهمیدم این همه دم ودستگاه برای چی بود. اونوقت هی مدام غر می زنیم ومی گیم مسولین ما پیشگیری بلد نیستند.پیشگیری از این بهتر اونم برای یه سمینار علمی!
بابا سمینار!
سیاسی هم می نویسید !!!
مگر اینکه تو این چیزا ....... !
آخه ممکنه بچه خدای نکرده اوخ بشه ...
خوبید ؟